Wat voetbal en hockey met elkaar gemeen hebben

Volgens Almering dwingt de coronatijd clubs op een andere manier verbinding te zoeken met haar stakeholders. En dat vraagt om een visie en een aanpak die verder reikt dan het eigen speelveld. “Het is een bijzondere tijd natuurlijk, maar daar hebben we allemaal mee te maken. Ik ben een bevoorrecht man, dat ik bij twee grote clubs in Den Bosch een rol mag hebben.”

Sommige mensen om hem heen moesten wennen aan het idee dat Almering bij twee clubs een belangrijke rol speelt. Zelf ervaart hij het als een voordeel. De verschillende inzichten die hij opdoet, probeert hij in beide sportorganisaties toe te passen. “Het grootste verschil tussen beide organisaties is dat FC Den Bosch een betaalde voetbalorganisatie is, waarbij ook vrijwilligers actief zijn. De focus in het voetbal ligt met name op topsport, met jeugd die hierop is gericht én met grotere financiële belangen. Daarentegen kent HC Den Bosch nog altijd de verenigingsstructuur en vrijwilligerscultuur en is er bij hockey sprake van zowel breedtesport als topsport. Bij het hockey heb je te maken met topjeugd en topsenioren, maar ook met een zeer grote populatie jeugd en senioren die in de breedte actief zijn. Al is hockey olympisch heel groot, in de kern is het een relatief kleine sport als je kijkt naar het aantal actieve beoefenaars.”

Het afgelopen coronajaar heeft ons wel in beweging gebracht. Door het wegvallen van het stadion als fysieke ontmoetingsplek worden clubs gedwongen na te denken over andere vormen van binding met sponsoren en supporters.

Kruisbestuiving tussen sport en het bedrijfsleven

Almering ziet ook dat het voetbal een wereld is met een kort-cyclische dynamiek: opportunistisch en vrij conservatief. “Het afgelopen coronajaar heeft ons wel in beweging gebracht. Door het wegvallen van het stadion als fysieke ontmoetingsplek worden clubs gedwongen na te denken over andere vormen van binding met sponsoren en supporters. In de bancaire wereld is digitalisering en innovatie op het gebied van klantcontact al jaren gaande. In het voetbal wordt de noodzaak hiertoe, als gevolg van de coronasituatie, nu ook gezien en dat is mooi.”

De rol van directeur bij FC Den Bosch bevalt Almering uitstekend: “Vergeleken met mijn ervaringen in het bedrijfsleven kent het voetbal een enorm hoge betrokkenheid van medewerkers; je voelt echt de liefde die zij hebben voor de club. Tegelijkertijd mag de professionaliteit nog aan kracht winnen in mijn ogen. In het reguliere bedrijfsleven is dat andersom: de betrokkenheid van de mensen bij het bedrijf is gemiddeld lager. Medewerkers zijn daar vaker op zoek naar een purpose; wat dragen wij bij als organisatie en wat is mijn aandeel daarin?”

Bij het hockey speelt een ander vraagstuk, aldus Almering: “Bij hockey is er niet sprake van een echt verdienmodel. We vragen bijvoorbeeld geen entree voor wedstrijden, ontvangen geen mediagelden, maar we betalen wel salarissen voor de spelers van onze eerste teams die in de hoofdklasse (eredivisie van het hockey) actief zijn. Op dit moment worden deze salarissen hoofdzakelijk gefund door sponsoring. Wat dat betreft denk ik dat we echt stappen kunnen én moeten maken in het hockey, willen we het met z’n allen betaalbaar kunnen houden.”

De kennis en ervaring uit het voetbal neemt Almering mee naar het hockey. “We hebben de wereldtop op de hockeyvelden staan in Nederland, en daar hoort mijns inziens ook iets tegenover te staan. Dat zou op verschillende manieren kunnen, zoals bij de play-offs van het hockey regulier entree heffen. Of door toe te werken naar een seizoenkaart-constructie, waarbij we play-off wedstrijden zien als “Europees voetbal”. In de constructie van een soort passe-partout, additioneel op het reguliere seizoen. Maar ook kunnen we stappen zetten in het aanspreken van nieuwe doelgroepen. De grote vraag is: ‘Hoe krijgen we de neutrale toeschouwer naar een hockeywedstrijd toe? En hoe zorgen we ervoor dat die toeschouwer ook bereid is om entree te betalen.’”

Verschillen in wijze van besturen

Clubs met een grote naam, met veel stakeholders die enorm betrokken zijn bij hun club en een eigen clubcultuur, hebben een eigen aanpak nodig. Als relatieve buitenstaander besteedde Almering daar bewust aandacht aan. “De verbinding leggen en het net ophalen, kun je maar een keer doen.”

Drie jaar geleden startte Almering bij HC Den Bosch door haar leden te enquêteren. Vanuit de respons op die enquête, distilleerde hij met zijn bestuur de missie, visie en purpose: Door een leven lang leren en boeien, word je bij ons door spelplezier en prestaties niet alleen een betere hockeyer, maar ook een beter mens. Ook investeerde hij in de samenwerking met de andere bestuursleden. Onder het motto ‘Besturen doe je met elkaar’ heeft elk bestuurslid zijn eigen budgetten en verantwoordelijkheden, binnen bepaalde kaders.

In Nederland hebben we (te) weinig oog voor oud-spelers van de club die historie schreven. Dat inzicht ontstond bij mij tijdens het Sports Leadership Programme, door de verschillende sportlocaties die we hebben bezocht in Oregon.

Wall of Fame bij HC Den Bosch

Almering zorgde daarnaast voor ontwikkeling binnen de club. “Voor onze topsporters gaat het dan niet alleen om technische en fysieke ontwikkeling, maar ook om het investeren in de mentale begeleiding. Dit doen we niet alleen voor het tophockey maar juist ook voor het breedtehockey. Binnen het breedtehockey willen we onze leden en begeleiders (in online vorm) trainingen aanbieden over thema’s als het geven en ontvangen van feedback of omgaan met teleurstellingen. Dat is relevant voor onze leden, maar ook voor onze trainers, coaches en scheidsrechters. Dit is een stap die je bij ons kunt maken. Die brede insteek beogen we, naast het feit dat we die topclub zijn.”

In het clubhuis van HC Den Bosch introduceerde Almering de Wall of Fame. Deze wand met beelden van alle kampioensteams van de eerste elftallen dient als inspiratie voor de jeugd, versterkt het clubgevoel en geeft tegelijkertijd ook een bepaalde uitstraling richting tegenstanders die op de club komen. “In Nederland hebben we (te) weinig oog voor oud-spelers van de club die historie schreven. Dat inzicht ontstond bij mij tijdens het Sports Leadership Programme, door de verschillende sportlocaties die we hebben bezocht in Oregon. Daar is veel aandacht voor boegbeelden uit het verleden. Wij vinden dat al snel te veel. Het typische Hollandse: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.”

De verborgen parel van FC Den Bosch

De succesvolle bottom-up aanpak van HC Den Bosch, nam Almering een jaar geleden niet één op één over bij FC Den Bosch. “Bij de BVO zit ik in een hele andere wereld, want daarin spelen bijvoorbeeld media, veiligheid en financiën een meer dominante rol en dat laatste aspect is door corona enorm versterkt. Ik heb hier dan ook een andere aanpak gekozen. Bij mijn start heb ik de vraag gesteld: ‘Wat is de verborgen parel van FC Den Bosch c.q. wat moeten we echt koesteren?’ Het antwoord dat naar voren kwam: de jeugdopleiding. Deze heeft de afgelopen twintig jaar 65 voetballers voortgebracht, waaronder enkele hele bekende namen zoals Ruud van Nistelrooij, Paul Verhaegh en Arnold Scholten. Op basis daarvan ben ik gaan kijken naar een passende insteek voor FC Den Bosch. Wat kunnen we doen om onze opleiding nog nadrukkelijker op de kaart zetten? Kunnen we spelers uit de opleiding een kans geven die ook de verbinding kunnen maken met het publiek uit de regio?”

“De balans tussen korte en lange termijn is lastiger als je financiële uitdagingen hebt.” Dat maakt het voor Almering uitdagend om in en na een extreem jaar te werken aan de missie en visie van de club. “Mijn ambitie voor FC Den Bosch is dat de kleinkinderen van onze huidige supporters ook Stadion De Vliert kunnen bezoeken. De stad moet de club omarmen en de club moet de stad omarmen. Vanuit die community-gedachte hebben we de FC Den Bosch Foundation nieuw leven in geblazen. Dat biedt, samen met de focus op onze jeugd, perspectief voor de toekomst.”

De rol van sportclubs in de samenleving

Almering krijgt regelmatig te maken met vooroordelen over beide sporten en heeft moeite met die stigma’s. “Hockey wordt gezien als een sport voor advocaten en mensen die de sport kunnen betalen, voetbal als een afspiegeling van de samenleving. Ja, het voetbal is veel meer een afspiegeling van de samenleving, maar in het hockey is er zeker ook de ambitie om een meer inclusieve sport te worden.”

Toch ziet Almering vooral mogelijkheden voor samenwerking. En daarbij kijkt hij breder dan hockey en voetbal alleen. “Het sportecosysteem in Den Bosch wordt onder meer gevormd door vier sportclubs die ieder binnen de eigen discipline op landelijk niveau meedraaien. Naast HC Den Bosch en FC Den Bosch, hebben we hier het basketbal met Heroes Den Bosch en het rugby bij The dukes. Dat biedt in mijn ogen kansen voor samenwerking, bijvoorbeeld op het gebied van kennisdeling over blessurepreventie of herstel.” Daarnaast ziet hij mogelijkheden om als sportclubs écht een bijdrage te leveren aan de samenleving in Den Bosch. “Er is meer dan alleen dat wat één keer in de twee weken in een stadion gebeurt. Hoe kun je je als clubs verbinden aan de stad? Daarbij zijn we samenwerkingen aan het opzetten met het ziekenhuis, sportclubs en het bedrijfsleven. Daar komt de kracht van het bundelen van kennis, expertise en het netwerk van de vier grote sportclubs in Den Bosch bij elkaar.”