Interview met Rick Cost

Je hebt de topsportvoorzieningen van verschillende sporten vormgegeven, zoals handbal, hockey en voetbal. Welke gemene delers zijn er? En welke verschillen? En hoe beïnvloeden die verschillen het beleid om tot een high performance organisatie te komen?

‘Dat is een goede vraag met een moeilijk antwoord. Iedere sport heeft zijn eigen cultuur en identiteit. Hoewel de lichamen van alle spelers volgens dezelfde regels van moeder natuur werken, is de weg naar het beïnvloeden van die lichamen binnen elke sport anders. Dat heeft invloed op mij als High Performance ontwikkelaar. Het maakt de communicatie en het inpassen van ontwikkel strategieën continu anders. De onderdelen van de verschillende sporten overlappen, maar het is telkens weer opnieuw zoeken naar de juiste weg om het maximale uit de performance strategie te halen.’

Je werkt inmiddels een jaar in de Verenigde Staten. Welke ervaringen of cultuurelementen uit Nederland helpen jou in je huidige rol bij de Amerikaanse voetbalbond?

‘Een van de belangrijkste pijlers van vooruitgang die we in Nederland kennen is voor mij het hebben van een visie, het plezier om deze visie in de praktijk te willen uitvoeren en het resultaat ervan te zien. In de VS zijn de structuren vaker hiërarchisch dan in Nederland. Mensen hebben vaak prachtige ideeën, maar ze krijgen binnen die structuur niet de vrijheid om ze uit te voeren. Ze hebben iemand anders nodig. Wij Nederlanders kijken beter naar wat iemand kán en de potentie van zijn/haar ideeën en we kijken minder naar wie wat mág doen. Die kwaliteit probeer ik in Amerika toe te passen.’

En wat kan Nederland leren van de VS op het gebied van high performance?

‘Wat ik en - met mij - veel Nederlandse bestuurders meenemen uit de Amerikaanse cultuur is de getting things done-mentaliteit. De Amerikanen voelen de urgentie om te doen wat nodig is en ze staan achter deze uitvoering. Nederlanders kunnen zakelijk veel leren van de Amerikanen. In Nederland wordt een deadline vaak vooruitgeschoven, omdat er andere zaken tussendoor komen. In de VS is het werk een dag voor de deadline af. Ik moet mezelf vaak pushen om alles af te hebben. De mensen uit de VS om mij heen begrijpen dat niet. Voor hen is de taak op dat moment simpelweg het belangrijkst.’

Kun je aangeven waar de benchmarks voor voetbal opvallend afwijken van die van het Nederlands voetbalelftal en welke impact dat heeft op de trainingsprogramma's?

‘Dat is een ingewikkelde vraag. Ik kan daar geen kort antwoord op geven. Als ik het zou moeten invullen: ik denk dat de attractiewaarde voor mensen in de VS zit in het continu actie hebben op het veld. Het publiek verwacht dat het team continu druk zet op het veld en als de bal veroverd is, gelijk in de aanval gaat op zoek naar de goal. Voor ons als Nederlanders is dat heel chaotisch. Ik betitel het soms zelfs als onverzorgd. Maar om voetbal als sport op de kaart te zetten, is het ook een van de doelen van ons elftal. Continu drukzetten over het hele veld en het liefst zo dicht mogelijk bij de goal van de tegenstander.'

'Deze tactiek leidt tot hogere waarden van de high intensity runs en grotere aantallen sprints tijdens de wedstrijd. Dat nemen we letterlijk over naar het trainingsveld. Elke partij heeft dus een relatief hoge fysieke intensiteit en dat gaat soms ten koste van de kwaliteit van het spel. Maar dat vindt niemand erg. In Nederland gaat het juist om de kwaliteit, het controleren van de bal in de ploeg en het opbouwen naar een goal toe. Daardoor liggen de benchmark-waarden op hogere snelheden over het algemeen wat lager dan hier in de VS.’

Welke tip heb je voor (beginnend) bestuurders die werken bij een topsportorganisatie?

‘Wat ik in mijn carrière tot nu toe heb geleerd: iedere bestuurder heeft een eigen visie en wil deze als een olievlek binnen zijn/haar organisatie verspreiden. Als je net begint, moet je goed bedenken dat het verspreiden van je visie gemiddeld 7 jaar duurt. Je begint met het planten van kleine zaadjes in de organisatie. Die worden verspreid van persoon op persoon door positieve uitkomsten van je visie. Vergeet alleen niet om eerst de heersende cultuur in de organisatie te leren kennen en respecteren. En verander de cultuur niet, maar verweef de visie in de heersende culturele normen en waarden.’

Wat hebben we je niet gevraagd, maar zou je nog wel willen vertellen?

‘In de afgelopen jaren heb ik gemerkt dat er geen goed of fout is. Er is hooguit anders of te weinig kennis binnen een organisatie om de juiste keuzes te maken. Communicatie en het delen van informatie is daarom het grootste onderdeel van mijn werk. Soms voelt het alsof ik te veel kennis deel, maar het blijkt nooit genoeg te zijn, omdat er nou eenmaal zoveel verschillende expertises zijn. Denk aan krachttrainers, voedingsdeskundigen, inspanningsfysiologen of videoanalisten. Door het delen van kennis kunnen we elkaar beter begrijpen.'

'Elke omgeving weer leer ik steeds beter om deze specialisten te ondersteunen bij hun ontwikkeling en tegelijkertijd mezelf te verrijken met nieuwe inzichten. Mijn leerweg voor de komende 2-3 jaar bestaat uit het beter leren begrijpen van de business kant van de sportwereld. Want een betere verbinding tussen de business- en sportkant leidt tot betere keuze voor de sport. Ik hoop uiteindelijk uit de sportkant te stappen en clubs met de businesskant te helpen, zodat ze betere prestaties kunnen neerzetten, meer attractiewaarde voor hun club krijgen en uiteindelijk een hogere commerciële omzet realiseren.'