‘Sport geeft mijn leven betekenis’

Wat betekent sport voor je?

‘Daar heb ik het toevallig laatst uitgebreid met mijn vriendin over gehad. Een leven zonder actief te zijn in de (top)sport vind ik moeilijk voor te stellen. Het geeft betekenis aan mijn leven. Ik weet niet waar dat vandaan komt. Ik geniet van het competitieve, van de emoties van winnen en verliezen, maar sport is voor mij ook een plek waar mensen bij elkaar komen en waar allerlei zaken onder druk komen te staan. Dat biedt kansen voor persoonlijke groei en ontwikkeling. Ook vind ik het heerlijk om onderdeel te zijn van een team en samen ergens naartoe te werken.’

Dat deed je jarenlang als topsporter, inmiddels als coach. Was dat een natuurlijke overstap?

‘Zo voelt het wel, al is het niet zo dat ik altijd de intentie had om coach te worden. Ik ben geboren en opgegroeid in Australië, waar mijn vader vandaan komt. Mijn moeder is Nederlands, ik kwam hier in 2004 naartoe om een jaar te hockeyen bij EMHC in Eindhoven. Ik bleef, speelde zes jaar voor Oranje Zwart, vier jaar voor Pinoké en speelde zeventien keer voor het Nederlands Elftal. Maar in dat eerste jaar in Nederland begon ik ook al met training geven. Aan herenteams, jeugd, jongens, meisjes, internationale selecties, van alles wat. Toen ik in 2015 stopte als speler had ik al veel ervaring opgedaan en werd ik assistent van Laren Dames 1. Een jaar later werd ik voor het eerst hoofdcoach, bij Oranje Rood in Eindhoven. Dat was ook het jaar dat ik me inschreef als deelnemer van het Sports Leadership Programme.’

Ook in het SLP maakte je een ontwikkeling door van deelnemer naar coach. Zit daar een bepaalde lijn in?

‘Dat is een interessante vergelijking, zo had ik er niet eerder naar gekeken. Hoe het komt weet ik niet, maar ik vind het ontzettend interessant en uitdagend om met mensen bezig te zijn en het is heel waardevol om onderdeel te zijn van de groei en ontwikkeling van anderen. Dat is de lijn die terugkomt, of ik nou als hoofdcoach aan het werk ben of als ondersteunend docent. Tijdens mijn eigen deelname aan het SLP sprak het persoonlijk leiderschapstraject me heel erg aan. Ik was net hoofdcoach in het hockey geworden en heb me vol in dat traject gestort. Ik wilde mezelf uitdagen, goed in de spiegel kijken, maar ook anderen de kans geven om mij die spiegel voor te houden. Erachter komen wie ik ben, wat ik belangrijk vind, waar mijn kracht en zwakte ligt en vooral stilstaan bij hoe ik er op dat moment voor stond. Uiteindelijk heeft dat traject me veel inzichten gegeven en ben ik meer bewust geworden over hoe ik op bepaalde situaties reageer en waarom. Ik heb veel aan het programma gehad en maakte onderdeel uit van een fijne groep deelnemers, onderling hebben we nog steeds contact. En toen er een plek vrij kwam onder de docenten kwamen ze bij mij uit. Dat werkt. Ik vind het leuk om een bijdrage te leveren aan het programma en iets terug te doen, en ik denk ook dat het interessant is iemand bij het SLP te betrekken die het programma als deelnemer kent. In plaats van een vooral theoretische onderbouwing ben ik vooral nieuwsgierig naar de link met de praktijk. Wat kun je met deze opleiding? Waar kom je terecht? Dat probeer ik mee te nemen in het persoonlijk ontwikkelingstraject met de deelnemers.’

Zitten er ook nadelen aan jouw positie als oud-deelnemer?

‘Dat weet ik niet. Ik zie vooral voordelen. Ik kan wat meer als gelijkwaardige in gesprek gaan met de deelnemers, omdat ik er zelf ook een was. Door mijn ervaringen uit de praktijk te delen hoop ik dat de drempel om volledig mee te doen en alles uit het persoonlijk ontwikkelingstraject te halen zo laag mogelijk wordt’.

Hoe is de samenwerking tussen jou en Conny Wenting, die verantwoordelijk is voor het persoonlijk ontwikkelingstraject?

‘De verdeling is vrij helder: Conny is de lead van het traject en is eindverantwoordelijk. Zij gaat over de inhoud en heeft er de opleidingen, kennis en kunde voor. Ik ondersteun Conny waar ik kan. Samen lopen we door het programma om te kijken wat we kunnen doen om ervoor te zorgen dat alle deelnemers krijgen waar ze recht op hebben. Op de dagen dat we bij elkaar zijn heb ik een vrije rol. Dat voelt heel natuurlijk en flexibel. Ik geniet van de samenwerking, leer er ook veel van en heb het idee dat we elkaar complementeren.’

Het wordt vaak benoemd dat het persoonlijk ontwikkelingstraject het meest intensieve onderdeel van het SLP is, maar wat maakt het zo intensief?

‘Emotie. In dit soort trajecten komt er altijd veel emotie los. Dat is ook niet gek. De deelnemers hebben ervoor gekozen om uit hun comfort zone te stappen en de confrontatie met zichzelf aan te gaan. Ze stellen zich kwetsbaar op, kijken naar hun gedrag en handelingen, hun eigen leven, en bespreken en delen dat met anderen. Dat blijf ik bijzonder vinden om mee te maken. Het is niet altijd makkelijk, het kan even duren voordat dat soort dingen op hun plek vallen. En die worsteling brengt vaak emotie met zich mee. Zelf sta ik snel open voor dit soort trajecten en gesprekken. Omdat ik het juist een kracht vind om je kwetsbaar op te stellen. Maar voor iedereen werkt het anders, dat is belangrijk te beseffen. Die verschillen mogen er ook zijn. Het belangrijkste is dat deelnemers voor zo’n traject gekozen hebben. Dat is de allergrootste stap. Ze zijn het gaan opzoeken, en als je dat doet dan haal je er sowieso wat uit.’

Zijn er inzichten op het gebied van leiderschap die je eerder in je carrière had willen hebben?

‘Ik denk het niet. De afgelopen vier, vijf jaar zijn voor mij een ontdekkingsreis geweest en ik ben dankbaar voor alle ervaringen die ik heb opgedaan. Ik heb zoveel geleerd over hoe ik dingen zie, wat voor coach en leider ik ben. Die ontwikkeling is nodig. Had ik dat vijf jaar geleden allemaal al geweten, dan had ik niet de zelfreflectie gehad die ik nu wel heb.

Uiteindelijk probeer ik alle ervaring die ik op doe en alle lessen die ik leer te gebruiken om een betere coach en leider te worden. En mijn visie op het gebied van coaching en leiderschap wordt daardoor steeds duidelijker. Ik kijk er naar uit om die visie nog scherper te krijgen.’

Want hoe ziet die visie eruit?

‘Op dit moment draait het voor mij vooral om twee elementen: communicatie en persoonlijke groei. Open en eerlijke communicatie zorgt voor een veilige omgeving waar iedereen kan praten over de dingen die ze belangrijk vinden. Dat zorgt weer voor verbinding en vertrouwen en geeft een team de duidelijkheid die nodig is om te kunnen presteren.’

Zijn er ook dingen die je liever anders ziet in de sportwereld?

‘Sport – zeker topsport – is een spanningsveld waar veel druk en emotie bij komt kijken. Dat zorgt ervoor dat de kortetermijnbelangen vaak leidend zijn. In zijn boek Think Like a Winner schrijft Yehuda Shinar dat je onder druk altijd meer tijd hebt dan je denkt. Ik zou het mooi vinden als er in de sportwereld soms meer tijd wordt genomen om beslissingen te nemen. Om ervoor te zorgen dat de belangen op de lange termijn niet te snel worden vergeten. Juist dan kun je een veilige omgeving neerzetten waarin mensen zich thuis voelen en bestaansrecht aan ontlenen.’